سرنوشت مبهم ابراهيم جعفری

به نظر می‌رسد با فشار بی امان امریکا در آستانه تشکیل دولت جدید در عراق، از همین الان باید فاتحه ابراهیم جعفری را بخوانیم. اظهارات صریح ضد امریکایی، انتقاد از زلمای خلیل‌زاد، سیاست تحت لوای ایدئولوژی و اظهاراتی چون "تعیین جدول زمان‌بندی شده برای خروج نیروهای امریکایی از عراق"  باعث آن شد که رایس و استراو سراسیمه وارد بغداد شده و نگرانی پنهان امریکا را از نخست‌وزیری مجدد جعفری نمایان سازند. دو گزاره از این ماجرا بدست می‌آید؛

1. شاید اگر ابراهیم جعفری، کمی از ذکاوت طالبانی را داشت، هم‌اکنون بی هیچ مانعی نخست‌وزیری عراق را از آن خود کرده بود.
2. عدم تعریف واحد از دموکراسی در همه‌جا خصوصا در خاورمیانه آشکار‌تر از همیشه علاوه بر بی‌ثبات کردن جهانیان "که به زعم فوکویاما آهسته آهسته به سمت لیبرال دموکراسی در حرکتند"، سیاست دوگانه‌ی امریکا را نمایان‌تر از گذشته کرد: می‌توان هم شعار دموکراسی داد، هم آشکارا در روند انتخابات آزاد در عراق دخالت کرد!